اصولا زندگی شوخیه تلخی بود که با من شد!
چجوری میشه ازش خلاص شد؟ (قصد خودکشی ندارم لطفا نصیحت نکنید،البته اگه به خودتون خواستید زحمت بدید که دیگه روح نباشید موقع خوندن وبلاگم گفتم ها)
اصلا اینارو ول کن، با نوشتن پرانتز بالا یادم افتاد که بگم خانم روح محترم احیانا آقای روح محترم آخه چرا این کارو با من میکنید؟چرا آسه میرید آسه میاید که یوقتی اینجانب شاختون نزنم؟! باور بفرمایید این تعداد بازدید های وبلاگم بالا میره من متوجه حضورتون میشم هااااا
حالا بی خیال این داستان، واقعا چیکار میشه کرد؟ الان که سر کار هستم( برگشتم به کارم، چون اینا نتونستن نیرو پیدا کنن) به طرز عجیبی با یکسری احساسات و افکار در نبردم! یه آش شلم شوربایی از خستگی، عدم احساس رضایت،بی اعتمادی، ناامیدی، پشیمانی و....
دلیل رو میدونم درمانی پیدا نمیکنم!
باور کنید خیلی جرات میخواد دوباره شروع کردن، قید همه چیز رو زدن، خراب کردن و دوباره ساختن!
اینو تا حالا شنیدید:
ای کاش یه آدمی بود که بهش همه حرفاتو میزدی بعد که حرفات تموم شد میفتاد میمرد!
وقتی داشتم کارشناسی میخوندم و سال آخرش تصمیم گرفتم برای کنکور ارشد آماده بشم یکی از همکلاسی های دیگه ام هم همزمان با من برای کنکور ارشد شروع کرد به درس خوندن و دقیقا همین رشته رو میخواست شرکت کنه
بعد از 8 ماه درس خوندن(اون کنکوری که ما میخواستیم شرکت کنیم ربطی به رشته کارشناسیمون نداشت پس باید خیلی بیشتر از بقیه تلاش میکردیم) تصمیم گرفت که سال بعد کنکور بده چون کنکور چهار روز قبل از عروسی خواهرش بود و اون میخواست که برای عروسی خواهرش آماده بشه!
من کنکور دادم و اون نداد، بعد از اینکه من قبول شدم با هم دیگه صحبت کردیم و پرسیدم که از کی میخواد شروع کنه و اون گفت که به طور کامل منصرف شده و میخواد بره خارج از کشور برای ادامه تحصیل به همین خاطر طرح اجباری خدمت به دولت رو سریع شروع کرد که سریع بره!
حالا بعد از ده ماه با دوست پسرش ازدواج کرده و نمیدونم الان برنامه اش چیه!
میخوام بگم که چقد برای بقیه آسونه برگشتن و ول کردن و قید همه چیزو زدن و تصمیم جدید گرفتن و دوباره اونو بیخیال شدن!
چقدر زندگی برای بقیه آسونه اما برای من نه؟!
کارمو رها کردم چون اعصابمو بهم میریخت،هم رفتار پرسنل و مدیریتش هم ساعت کاری ناجورش!
الان دیگه منبع درآمد ندارم و از صبح دارم برنامه ریزی میکنم که چطور میشه صرف جویی کرد،البته تا امروز از پول خودم خرج نمیکردما ولی خب دیگه الان پس اندازمم در خطره،آه ای خدا خودت یه کاری بنداز جلو پام!
یه چیزی هم هست اینکه واقعا کارمو دوست ندارم فک میکنم این قضیه بیشترین دلیلیه که باعث میشه سریع از هر جایی بیام بیرون!
یکبار برای همیشه باید خیلی مسائلو برای خودم حل کنم این تضادهایی که توی وجودم جمع شدن و با هم در کلنجار هستن و هر روز یک جایی از وجودمو زخمی میکنن،باید به حسابشون برسم
نمیتونم خوب و شاد زندگی کنم، یک وقتایی خوبم یک وقتایی بد،این حس که باید از همه بهتر باشم اذیتم میکنه چون من هرچقدر هم برای بهتر شدن تلاش میکنم کافی نیست و باز راضی نمیشم.
نمیدونم چطور میشه لذت برد از زندگی
کلا از اول هفته حاج آقا شیفتهههههههههه تا چهارشنبه، میدونم زندگی من خر است ولی است دیگه چیکارش کنم؟ دوستان میفرمایند بده بغلی!
ثبات تصمیم گیری درباره وبلاگ ندارم، مثلا دیروز به فکرم زد کلا از بیخ و بن رمزدارش کنم،امروز اومدم دارم مینویسم!
خواننده های وبلاگ کم شده اونم بخاطر اینه که اصلا وقت نمیکنم به هیچ وبلاگی سر بزنم، خدایی سخته از ساعت پنج صبح بزنی بیرون ساعت نه شب برسی خونه